Κι απ' ότι είπαν υπουργοί της κυβέρνησης οι προσφορές είναι τεράστιες. Ενώ ζητάμε μόνο 2 δις ο κ. Μιχελάκης είπε ότι μας προσφέρθηκαν 17 δις.

   Εάν  λοιπόν η κυβέρνηση έχει τόλμη - και δε μας έχει τρελάνει στα παραμύθια - ας τα πάρει και ας τα ρίξει στην αγορά, κέρδος θα έχει.

   Αλλά ως συνήθως μας παραμυθιάζουν. Ας δούμε.

Κυριότερη βάση , για το μέλλον του Έθνους είναι , βέβαια η Νεολαία. Αυτό κανένας δεν θα βρεθεί που να το αμφισβητήσει. Όσες φορές ο Ελληνικός λαός βρέθηκε σε στιγμές εθνικής ανάτασης και δημιούργησε τους θρύλους που όφειλε πάντα στη ζεστή διάθεση της νεολαίας. Αυτή η αλήθεια μας κάνει να υπομνήσουμε ότι η νεολαία μας δεν πρέπει να τη θυμόμαστε μονάχα όταν την χρειαζόμαστε για την δημιουργία των θρύλων μα σε κάθε στιγμή της εθνικής μας ζωής.

Η δημιουργία του αυριανού πολίτη στηρίζεται αναμφισβήτητα στα μέτρα που θα λάβει από σήμερα η πολιτεία. Σήμερα που ο αυριανός πολίτης είναι ακόμα παιδί άπλαστος χαρακτήρας που δέχεται ποικίλες επιδράσεις άλλοτε καλές και τις περισσότερες φορές κακές. Η παρουσία της Πολιτείας πρέπει να γίνεται αισθητή απ’ τα πρώτα βήματα του παιδιού. Ο σκοπός μας εδώ δεν είναι να κάνουμε φιλολογία. Θα ρίξουμε ένα βλέμμα στο τι γίνεται σήμερα στη χώρα μας κι’ ύστερα στο τι πρέπει να γίνει.

Η νεολαία, το παιδί είναι η ελπίδα του μέλλοντος, λέμε. Αυτό έχει πολύ     σημασία, δεν είναι καθόλου <<φιλολογική έκφραση >>

Έχω την τύχη να ανακατεύομαι συχνά ανάμεσα στα παιδία. Παρακολουθώ μερικές φορές τις εκδηλώσεις τους , και να σας πω την αλήθεια πολλές φορές απογοητεύομαι μ’ αυτά που βλέπω. Τα παιδία γυρίζουν απ’ το σχολείο με διάθεση για παιχνίδια και χαρά και όμως πολλές φορές μεταξύ τους για ασήμαντες αφορμές μαλώνουν, μαλλιοτραβιούνται, συμπλέκονται στο χώμα θα ήταν τραγικό, αν φτάναμε στη διαπίστωση ότι το ενδιαφέρον του σχολίου και της πολιτείας είναι να μάθουν τα παιδιά << δύο αράδες γράμματα >>. Ο αυριανός πολίτης δεν χρειάζεται μόνο αυτό. Γιατί τα γράμματα μοναχά τους, δεν δημιουργούν τον χαρακτήρα.

Σ’ αυτό συμβάλλει εκτός από την έλλειψη κρατικής εποπτείας, κατευθύνσεων στην παιδεία και η αδιαφορία ή ελλιπής παρακολούθηση των γονέων για την ζωή των βλαστών τους. Επιτρέψτε μου σε ελάχιστα χαρακτηριστικά παραδείγματα.

Σε μία συγκέντρωση καλεσμένων παρουσιάζεται το παιδί θαύμα. Το κοριτσάκι λέει διάφορα από τα ελαφρά τραγούδια που ακούει στο ραδιόφωνο και καταλήγει σ’ ένα ανεκδιήγητο λαϊκό σουξέ << στο παιδί χωρίς πατέρα>> Η μητέρα είναι περισσότερο περήφανη ύστερα από αυτό και οι καλεσμένοι χειροκροτούν. Όταν έκαμα μια φιλική παρατήρηση γι’ αυτό, η μητέρα μου απαντούσε << Δεν βαριέστε, παιδάκι είναι Άλλωστε μη μου πείτε ότι δεν είναι καλό τραγούδι.>>

Άλλο . Ένας πατέρας αρκετά βλάστημος ο ίδιος ακούει τον τετράχρονο γιο του να κατεβάζει όλα τα άγια για ψήλου πήδημα και μάλλον για να δείξει ότι ξέρει και ότι έχει το θράσος να λέει βλασφημίες. Ο πατέρας περιορίζεται έτσι να κάνει μια παρατήρηση στο παιδί του βλαστημώντας την ίδια στιγμή και βρίζοντας.

Ύστερα απ’ όλα αυτά έρχεται σαν επακόλουθο η αύξηση εγκληματικότητας των ανηλίκων όπου είδαμε μεταπολιτικά να πέρνει τρομοκρατικές διαστάσεις.

Οι εξωτερικοί παράγοντες της εγκληματικότητας δουλεύουν ανενόχλητοι κινηματογράφος, πορνογραφήματα αδιαφορία της κοινωνίας.

Τι χρειάζεται να γίνει. Η νεολαία μας το παιδί είναι άξιος ιδιαίτερης φροντίδας για να είναι πραγματικά <<Ελπίδα του μέλλοντος>> Η χώρα μας χρειάζεται αίμα, κι’ αυτό το καινούργιο αίμα είναι μολυσμένο.

Η φροντίδα για το παιδί πρέπει να ξεκινήσει καθώς έγραφα στην αρχή από τα πρώτα βήματα. Η μητέρα πρέπει η ίδια να φροντίσει να μορφώσει τον εαυτό της ηθικά και να τον εξοπλίσει εθνικά και να μεταδώσει την πίστη της στο παιδί που αποτελεί την δική της ελπίδα. Ύστερα για την προσχολική ηλικία πρέπει να δημιουργηθούν νηπιαγωγεία και επεκταθεί ο θεσμός σε κάθε γωνία της χώρας, με φωτισμένες παιδαγωγούς που θα δημιουργούν υπεύθυνα τον αυριανό άνθρωπο. Τέλος το μεγαλύτερο βάρος πέφτει στο δάσκαλο. Βράχος ο ίδιος , ίσιος, τίμιος, χαρακτήρας ειλικρινής πρέπει να μεταδώσει στον μαθητή του όχι μοναχά το αλφάβητο , μα και την ηθική υπόσταση που έχει ανάγκη ο αυριανός πολίτης.

Είπαμε πολλά θα μας απαντήσετε: όνειρα και φιλολογία. Όμως δεν είναι έτσι. Χρειάζεται μια μακροπνοή εργασία με προγράμματα πολλών ετών .      

   Αυτό είναι αλήθεια. Άλλο τόσο όμως είναι αλήθεια ότι το πρόγραμμα αυτό πρέπει να αρχίσει κάποτε να μπει μπροστά. Το παράπονο είναι ότι εμείς δεν έχουμε αρχίσει. Η κατάσταση που δημιουργήθηκε μετά τον τελευταίο πόλεμο κάνει ποιο επιτακτική την ανάγκη ενός ξεκινήματος για την αναγέννηση της ελληνικής κοινωνίας.

Ανδρέας Φ. Βασιλείου

Ειδικός Παιδαγωγός

Μέλος Πολιτικού Συμβουλίου ΚΙ.Ε.ΣΥ.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε κατάρρευση και Γερμανοκατευθυνόμενη περικύκλωση και οικοπεδοποίηση.

Η κρίση είναι πολυεπίπεδη.

Εθνική, πολιτική, θεσμική, οικονομική και κοινωνική.

Η Ελλάδα σ’ όλη την ιστορική της διαδρομή και παρουσία πέρασε μέσα από συμμετρικές και ασύμμετρες απειλές, εμφανείς και αφανείς κινδύνους.

 Ο Ελληνισμός πέρασε μέσα από φωτιά και σίδερο, κοσμογονικές καταστροφές, γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές αναταράξεις και ανακατατάξεις, δουλείες, κατοχές, γενοκτονίες, μα πάντα στάθηκε όρθια. Πάντα εκεί που τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά, φούντωνε μια σπίθα και τον αναγεννούσε από την τέφρα του.

Ανέδειξε και θεμελίωσε πολιτικά και κοινωνικά μοντέλα, σύμβολα και πρότυπα, όπως την Δημοκρατία, την οικογένεια, την αγάπη προς την ελευθερία και την πατρίδα, την ιδιοκτησία, την φιλελεύθερη θρησκευτική αντίληψη, την συντροφικότητα και την κοινωνική αλληλεγγύη.

 Δικαίως λοιπόν ογκόλιθοι του παγκόσμιου πνεύματος της επιστήμης και του πολιτισμού συμφώνησαν στο συμπέρασμα ότι η Ελλάδα είναι για την ανθρωπότητα ότι ο νους και η καρδιά για το Ανθρώπινο Σώμα. Μοναδικό και αξεπέραστο άλλωστε είναι αυτό που ο Ουίνστον Τσώρτσιλ κατά την διάρκεια του Β΄Παγκόσμιου πολέμου συγκλονισμένος από την ανδρεία, την αυτοθυσία και αυταπάρνηση του Ελληνικού Στρατού είπε: Μέχρι τώρα ξέραμε ότι οι Έλληνες μάχονται σαν ήρωες. Στο εξής θα λέμε ότι οι ήρωες μάχονται σαν Έλληνες.

Μετά την φασιστική και ναζιστική κόλαση του Β’  Παγκοσμίου πολέμου και ένα ετεροκίνητο εμφύλιο σπαραγμό, ο Λαός πέτυχε να επουλώσει τις πληγές να μπει στον δρόμο της ανάπτυξης και της Δημιουργίας, παρά το γεγονός ότι τα πολιτικά πάθη και η πολιτική διαφθορά λειτούργησαν ανασχετικά στην αναπτυξιακή μας πορεία.

 Το καθεστώς των συνταγματαρχών μπορεί μεν να δημιούργησε αντικειμενικές προϋποθέσεις ανάπτυξης και ευημερίας . Όμως στερούμενο πολιτικού βάθους πυροδότησε εξ’ ιδίων την πτώση του και δυστυχώς η πτώση του συνέτρεξε με την ΚΥΠΡΙΑΚΗ τραγωδία. Ο φάκελος της ΚΥΠΡΟΥ κρατήθηκε ερμητικά κλειστός από τις δυνάμεις της μεταπολίτευσης και κανείς πλέον δεν πρόκειται να μάθει την αλήθεια.

 Οι πολιτικές δυνάμεις της μεταπολίτευσης που συνεκροτήθηκαν από πολιτικές ηγεσίες που διακονούσαν σε ξένες αυλές, δυστυχώς κινήθηκαν προς την κατεύθυνση συστηματοποίησης του οργανωμένου εγκλήματος της διαπλοκής και της διαφθοράς για να εξυπηρετηθούν επιδιώξεις και στόχοι της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης.

Η παγκοσμιοποίηση δεν μπορεί να εξαπλωθεί χωρίς την διαπλοκή, η οποία είναι η πιο πολυσύνθετη και άρτια μορφή του οργανωμένου εγκλήματος.

Ακόμα και η βαριά τρομοκρατία χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται για το πέρασμα των στόχων.

Επομένως η αποφράδα εκείνη, μέρα, ώρα και στιγμή του 2010 που ο μέγιστος εφιάλτης τότε πρωθυπουργός Γεώργιος Ανδρέα Παπανδρέου με φόντο το ακριτικό Καστελόριζο έσπρωξε την Ελλάδα στην σαρκοβόρα ζούγκλα του ΔΝΤ και στον δήθεν ευρωπαϊκό Μηχανισμό στήριξης, δεν ήταν τίποτε άλλο από το αποτέλεσμα ενός καλά προσχεδιασμένου θανάτου, που με την μέθοδο της παραπληροφόρησης και του αποπροσανατολισμού έκρυβαν για δεκαετίες από τον Λαό οι πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις της διαπλοκής και της διαφθοράς. Όλες αυτές οι δυνάμεις κολλημένες σαν τις σάπιες σταφίδες ενώ τις τελευταίες δεκαετίες μας βομβάρδιζαν για ανάπτυξη για χρηματιστήριο – Ελ Ντοράντο – για μοντέρνο τρόπο ζωής, για ευημερία, ξαφνικά μας ανακοίνωσαν ότι χρεοκοπήσαμε και όλως αυθαίρετα χωρίς να τηρηθούν η συνταγματική τάξη, οι κανόνες λειτουργίας του Δημοκρατικού πολιτεύματος με πλήρη αλλοίωση της λαϊκής κυριαρχίας παρέδωσαν αμετακλήτως και άνευ όρων την εθνική μας κυριαρχία κι όλες τις εθνικές ασυλίες στους ξένους τοκογλύφους με μαγειρεμένα οικονομικά στοιχεία και κάθετη παραβίαση του Εθνικού και Διεθνούς Δικαίου. Η καταστροφική μανία συνεχίζεται μέχρι που η χώρα μας μέσα από την καθολική εξαθλίωση του Λαού, μεταβληθεί σε Γερμανικό προτεκτοράτο προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα νεοναζιστικού τύπου γεωπολιτικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα της Γερμανίας και των συνοδοιπόρων της.

 Η Γερμανία που θέλει να καταστεί κέντρο παραγωγής ισχύος σε επίπεδο Ευρώπης, του ευρύτερου χώρου των Βαλκανίων, Μέση Ανατολή και Ασία γνωρίζει πολύ καλά ότι η επιτυχία των στρατηγικών σχεδιασμών της περνάει μέσα από την Ελλάδα. Γι’ αυτό και προσπαθεί με τα ντόπια πολιτικά και οικονομικά φερέφωνα να δέσει χειροπόδαρα την πατρίδα μας προκαλώντας εθνική ασφυξία, χωρίς αυτή η Γερμανική επιδίωξη να είναι ενταγμένη στους σχεδιασμούς της παγκοσμιοποίησης που ήδη άρχισαν να υποχωρούν εν όψει των καινούργιων Διεθνών ανακατατάξεων.

Η παγκοσμιοποίηση είναι μια έννοια ασαφής, ρευστή, ατελής και εξ αντικειμένου απατηλή. Παρά τις προσπάθειες κάποιων κέντρων εξουσίας στο δρόμο για παγκόσμια κυριαρχία μέσα από την αντί πάσης θυσίας μεγιστοποίηση του κέρδους, την χειραγώγηση, εξαθλίωση και μαζικοποίηση των πολιτών και την συγκεντροποίηση του πλούτου στους λίγους, η παγκοσμιοποίηση δεν μετουσιώθηκε σε πολιτική και οικονομική ιδεολογία. Παρέμεινε στα πλαίσια μιας διαδικασίας πολυσύνθετης με αντιφατικά και αδιαφανή στοιχεία συγκρότησης. Ακόμα και η υιοθέτηση της θεωρίας ενός κόσμου χωρίς σύνορα ή του τέλους της ιστορίας σκόνταψε πάνω στους συνεκτικούς εθνικούς δεσμούς των επί μέρους λαών. Στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν ευοδώθηκε η προσπάθεια και η πρωτοβουλία των ηγετών της για την ψήφιση ενιαίου Ευρωπαϊκού Συντάγματος που θα σηματοδοτούσε την πολιτική Ενοποίηση. Σκόνταψε ακριβώς στην διαφορετική εθνική ταυτότητα των Ευρωπαϊκών λαών. Ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός είναι η ισχυρότερη απάντηση στο αδιέξοδο της παγκοσμιοποίησης να μεταβληθεί σε πολιτική και οικονομική ιδεολογία και παραμένει μια κορυφαία διαδικασία οικονομίας, εμπορίου και ανταλλαγών.

 Το ότι όλες σχεδόν οι οικονομίες των Κρατών τελούν σε σχέση εξάρτησης με την παγκόσμια οικονομία, η παραγωγή διεθνοποιείται και το χρήμα κινείται ελεύθερα και ακαριαία, αυτό δεν συνιστά απαραίτητα ασύμβατη διαδικασία με την λειτουργία του έθνους Κράτους. Ο φόβος ομογενοποίησης και μαζικοποίησης των λαών κάτω από ένα ιμπεριαλιστικό σύστημα αυταρχικής και ανεξέλεγκτης εξουσίας οδήγησε πολύ γρήγορα στην εμφάνιση καινούργιων κέντρων παραγωγής ισχύος με όλα τα χαρακτηριστικά της διαφορετικής παρουσίας και αδέσμευτης οντότητας χωρίς βεβαίως να παραγνωρίζεται η ανάγκη για δραστηριότητες πάνω στην αρχή της αμοιβαίας εξυπηρέτησης των συμφερόντων. Με την σειρά τους τα καινούργια κέντρα παραγωγής ισχύος προσπαθούν να εντάξουν κρατικές οντότητες στην σφαίρα της απολύτου επιρροής τους για να μπορούν να συνυπάρχουν σαν μεγάλοι παίκτες στην παγκόσμια σκακιέρα εκμεταλευόμενοι μέσω της οικουμενικής εξάρτησης τις πλουτοπαραγωγικές πηγές και την στρατηγική θέση των υπόδουλων κρατών.

Πάνω σ’ αυτή την ιστορική εξέλιξη ο Γερμανικός άξονας έχει αποδυθεί στην προσπάθεια προτεκτορατοποίησης της Ελλάδος.

 Όμως η ώρα του Λαού πλησιάζει. Αυτός θα πει τον τελευταίο λόγο. Το ΚΙΕΣΥ θεωρεί ότι για να αναστραφεί η καταστροφική πορεία που μας έχουν επιβάλλει πρέπει να ανατραπεί όλη η πολιτικοοικονομική εθνοκτόνα διαχειριστική και αδιέξοδη πρακτική που ακολουθούν οι κυρίαρχες δυνάμεις της μεταπολίτευσης και οι συνοδοιπόροι τους.

Το ΚΙ.Ε.ΣΥ.

Συγκροτείται από δυνάμεις πρωτογενούς εξουσίας έξω από προκατασκευασμένα μορφώματα με αυθεντίες προκάτ σωτήρες και καθεστωτικά οικονομικά συμφέροντα. Θα κινηθεί προς την κατεύθυνση της αποκατάστασης της πολιτικής και λαϊκής κυριαρχίας ως κέντρο βάρους άσκησης της εξουσίας.

Το ΚΙ.Ε.ΣΥ.

Θα υπηρετήσει αξίες. Δεν πειραματίζεται με τα Σύμβολα, αποτελούν ηθικές αξίες και δυνάμεις που αντέχουν στον χρόνο. Η κοινωνία εξελίσσεται αλλά όχι αποκομμένη από τις παραδόσεις της. Όταν ξεχνά το παρελθόν μοιάζει σαν το ορφανό που δεν γνώρισε γονείς.

Το ΚΙ.Ε.ΣΥ.

Δεν μπαίνει στον πειρασμό καταδίκης των ιδεολογιών σαν καλές ή κακές, κάλπικες ή αντικειμενικές, προοδευτικές ή συντηρητικές με υποκειμενικά κριτήρια ή δεδομένα αλλά με βάση ότι ο πολίτης πρέπει να αντιμετωπίζεται με κοινωνικά, επιστημονικά και διακεκριμένα κριτήρια ισότιμης συμπόρευσης. Με κριτήρια ιστορικά, κοσμολογικά, ορθολογιστικά για να μην αφήνεται περιθώριο κατακερματισμού της προσωπικότητας.Η διαδικασία σκέψης και αποφάσεων δεν είναι μόνο θέμα συναίνεσης ή συμφωνίας αλλά προϋπόθεση κοινωνικής ισορροπίας.

Το ΚΙ.Ε.ΣΥ.

Πιστεύει σ’ ένα πολιτικό οικονομικό και κοινωνικό μοντέλο διακυβέρνησης χωρίς αφηρημένα συστήματα σκέψης που διαστρέφουν τις προθέσεις, που αποπροσανατολίζουν τους πολίτες προς κατευθύνσεις εικονικής πραγματικότητας.

Το ΚΙ.Ε.ΣΥ.

Αρνείται να συνταυτιστεί με οποιαδήποτε ιδεολογία που κινείται προς την κατεύθυνση πολιτικού και οικονομικού δογματισμού που ενισχύεται η συγκρουσιακή στείρα αντιπαλότητα γενεσιουργός αιτία υπερβολικών αποκλίσεων και κοινωνικών ανισοτήτων (παν μέτρον άριστον). Οι ιδεολογίες δεν πρέπει να λειτουργούν σαν ρευστά πλαίσια συμπτώσεων γιατί τότε το αποτέλεσμα είναι ότι σε επίπεδο δομών να μοιάζουν με απρόσφορες πολιτικές σοφιστείες και σε επίπεδο λειτουργίας να μεταβάλλονται σε φαινόμενα κοινωνικής πολυδιάσπασης.

Η εξελικτική πορεία της ανθρωπότητας απέδειξε με τρόπο κραυγαλέο ότι οι ιδεολογικές πλατφόρμες εξουσίας που εφαρμόσθηκαν απηχούσαν τάσεις της εκάστοτε κυρίαρχης τάξης με την μορφή κοσμοθεωριών είτε μοντέλα των επιθυμιών οργανωμένων μειοψηφιών στο όνομα της δήθεν αποκατάστασης των ανισοτήτων. Το αποτέλεσμα ήταν πάντα το ίδιο γιατί οι εκπρόσωποι της εξουσίας δίκην οβιδιακών μεταλλάξεων υπέκυπταν στον πειρασμό να μην λειτουργούν μέσα από καταστατικές δικλείδες ασφαλείας σε σχέση με την τήρηση των ατομικών, οικονομικών, κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων των πολιτών.

Το ΚΙ.Ε.ΣΥ.

Πιστεύει ότι ο Καπιταλισμός, Σοσιαλισμός, Φασισμός, Σοσιαλδημοκρατία, Νεοφιλελευθερισμός, Μετασοσιαλισμός και ο σημερινός τρίτος δρόμος της Νέας τάξης πραγμάτων ολοκλήρωσαν τον κύκλο τους. Οποιαδήποτε ανακύκλωση μόνο σε αδιέξοδα μπορεί να οδηγήσουν και τον πλανήτη σε ολοκαύτωμα.

Το ΚΙ.Ε.ΣΥ.

Πιστεύει στην εφαρμογή μιας αναπτυξιακής καινοτόμου Δημοκρατικής διαδικασίας και διακυβέρνησης με ταυτόχρονη προστασία των φυσικών, ατομικών κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων των πολιτών που θα διασφαλίζονται σε μη αναθεωρήσιμες συνταγματικές δικλείδες ασφαλείας ώστε να επιτυγχάνεται η λειτουργία ενός πολιτικοοικονομικού συστήματος κοινωνικής ισορροπίας.

Το ΚΙ.Ε.ΣΥ.

Πιστεύει στη συγκρότηση μιας κοινωνίας ελεύθερης και Δημοκρατικών πολιτών.Χρειαζόμαστε ένα Λαό με ταυτότητα και αυτοπεποίθηση και αυτή η ταυτότητα και η αυτοπεποίθηση δεν μπορεί να είναι άλλη από Ελληνική και Ορθόδοξη.

Το ΚΙ.Ε.ΣΥ.

Δεν αρνείται την φιλοσοφία της ελεύθερης αγοράς και του ανταγωνισμού. Αρνείται την ασυδοσία της αγοράς γι’ αυτό και θα επεμβαίνει επί της διαδικασίας οσάκις διαταράσσεται η κοινωνική ισορροπία από την μη τήρηση των κανόνων επάρκειας, συγκράτησης των τιμών των αγαθών σε αντικειμενικά δεδομένα και δεοντολογίες.Η οικονομία της ιδιωτικής πρωτοβουλίας θα διαμορφώνεται μεν με τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς αλλά το κράτος θα διατηρεί το δικαίωμα παρέμβασης όταν αναφύονται κίνδυνοι στρέβλωσης και εικονικών ανταγωνισμών. Οι κανόνες σε ένα ευνομούμενο κράτος πρέπει να λειτουργούν ως συστατικά στοιχεία της Δημόσιας Τάξης και ειρήνης και όχι ως νεκρά κείμενα υποθάλψεως της κοινωνικής ανισότητας διότι έτσι καταργείται η Δημοκρατία και η ελευθερία. Η κοινωνική πειθαρχία πρέπει να απορρέει από την λειτουργία μιας ευνομούμενη πολιτείας. Η πειθαρχία που επιβάλλεται από την καταχρηστική άσκηση της εξουσίας είναι δουλεία.

Το ΚΙ.Ε.ΣΥ.

Δεν πρόκειται να λειτουργήσει με θεωρίες εικονικής πραγματικότητας και με τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα. Η πατρίδα πρέπει να ξαναπάρει την εθνική της κυριαρχία και ο Λαός να ξανασταθεί όρθιος και με αξιοπρέπεια.

Το ΚΙ.Ε.ΣΥ.

Μπαίνει μπροστά σ’ ένα ανένδοτο αγώνα ενάντια στον διαχρονικό δοσιλογισμό. Ο αγώνας προϋποθέτει Λαϊκή κατανόηση, συστράτευση και συσπείρωση.

Υπάρχει ελπίδα;  ΝΑΙ. Αρκεί η ελπίδα να μεταβληθεί σε πίστη. Η πίστη σε βούληση, η βούληση σε απόφαση μέχρι το τέρμα. Από αυτό τον αγώνα δεν έχει δικαίωμα να λήψει κανείς και προπαντός η νεολαία. Η δυναμική των εξελίξεων είναι προνόμιο και χρέος της.

ΕΜΠΡΟΣ λοιπόν.

Την Κυριακή 06 Απριλίου 2014 και ώρα 11.00 πμ 2014 καλούνται τα μέλη του Πολιτικού Συμβουλίου του ΚΙ.Ε.ΣΥ.
να παρευρίσκονται στα γραφεία του Κινήματος με σκοπό την ανάθεση και κατανομή αρμοδιοτήτων
για την εύρυθμο λειτουργία των Τομέων πολιτικής. Θα συζητηθούν επίσης θέματα οργανωτικά,
τρέχουσας επικαιρότητας καθώς και ενημέρωση για την πορεία του Κινήματος.

 Πριν από λίγες μέρες, σε ομιλία του,  ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με σαφήνεια τόνισε ότι ήταν σχεδιασμένη η καταστροφή της χώρας. Κι αναρωτιόμαστε εύλογα  . τώρα το θυμήθηκε; Μήπως κι αυτός μας δουλεύει; Είχε ξεχάσει την προσφώνηση της κ. Μπενάκη στον πρόεδρο της Δημοκρατίας το 2005;  Ή δεν ήξερε ότι η καταστροφή της Ελλάδας είχε προετοιμαστεί πριν το 2000; Ο κ. Τσίπρας δεν είχε ακούσει τίποτα;

   Το γεγονός  είναι ότι η εξαθλίωση των Ελλήνων ήταν προγραμματισμένη κι είχε γίνει στόχος κατά συνέπεια πώς να πιστέψουμε τώρα τον κ. Τσίπρα;

 Τι προσπαθεί να  πει κι αυτός εν όψει εκλογών;

   Όταν μία καταστροφή είναι προμελετημένη και μάλιστα βρίσκεται σε εξέλιξη δε φτάνει μία απλή δήλωση και μάλιστα σε βάθος χρόνου.

 Μετά τις ευρωεκλογές δηλαδή τι θα δούμε;

   Εδώ και τώρα χρειάζεται αντεπίθεση . αλλά μάλλον και το ΣΥΡΙΖΑ οι εκλογές τον ενδιαφέρουν. Από κει και μετά τι γίνεται;

Δήμος Μαγκλάρας Μέλος Πολιτικού Συμβουλίου του ΚΙ.Ε.ΣΥ.