Όξινη βροχή! Σκέψεις για την εθνική μας γιορτή της 25ης Μαρτίου 2014

25-cebcceb1cf81cf84ceb9cebfcf85-2014-14Τα τελευταία χρόνια κάθε φορά που περνά κάποια εθνική γιορτή ή με αφορμή κάποιο σημαντικό από εθνική – ιστορική σκοπιά, γεγονός, αισθάνομαι ότι ζω σε παράλληλα σύμπαντα.

Για παράδειγμα μόλις προ δύο ημερών συμμετείχα στο Άγημα του Συνδέσμου Ελλήνων Βατραχανθρώπων, που παρέλασε με περηφάνια στην παρέλαση του Πειραιά.

Η αίσθηση, που όλοι μας, ατομικά και συλλογικά ως Σύνδεσμος, αποκομίσαμε από τη συμμετοχή μας αυτή,  ήταν μια επιβεβαίωση ότι Βατραχάνθρωποι, ΟΥΚ του Ναυτικού και των Καταδρομών , Αλεξιπτωτιστές και γενικά όσοι εκπαιδεύτηκαν στις ειδικές δυνάμεις, διατηρούμε σε υψηλό βαθμό τους μεταξύ μας άρρηκτους δεσμούς, την αίσθηση της ομάδας, της κοινότητας, όπου κάθε άτομο εντάσσεται οικειοθελώς, φροντίζοντας για το καλό του συνόλου. Μια ακατανόητη πραγματικότητα, για τους «αμύητους», που δημιουργήθηκε μέσα από τη σκληρή εκπαίδευση, που απέδωσε μακροπρόθεσμα τα οφέλη της, που παράγουν χρήσιμους καρπούς όχι μόνον στον πόλεμο, αλλά πολύ περισσότερο σε καιρό ειρήνης. Είναι μία ιδιαίτερη κοινότητα, μέσα στην οποία κυριαρχεί ένα υψηλότατο φρόνημα αγάπης προς την πατρίδα, τη συλλογική αυτή Μητέρα και Πατέρα όλων μας, τον πολιτισμό, την ιστορία και ό,τι συνδέεται με τη συνέχεια, στις χιλιετίες, του βασικότερου αυτού στοιχείου συλλογικής αυτογνωσίας.

Στο άγημά μας δύο ήταν τα κυρίαρχα χαρακτηριστικά. Τα εθνικά σύμβολα, που με περηφάνια φέραμε όλοι πάνω μας, αφού αυτά είναι πρώτα χαραγμένα στις καρδιές μας και τα υλικά της κοινωνικής μας δράσης και προσφοράς, ως δύναμη πολιτικής προστασίας. Κράνη, στολές πυροπροστασίας, φιάλες και μάσκες αέρα και υλικά αντιμετώπισης κρίσεων. Η εικόνα του αγήματος υπήρξε η απόλυτη αναφορά στο τι θα μπορούσε να είναι ένας συνειδητοποιημένος εκπαιδευμένος στρατιώτης, ένας οπλίτης και πολίτης, έτοιμος να υπερασπίσει την πατρίδα του, αλλά κι ενεργός στην κοινωνική του προσφορά.

Αυτά τα εσωτερικά μας βιώματα κι αρχές, που εκδηλώνουμε ατομικά και συλλογικά, εξωτερικεύονται με διαφορετικούς κάθε φορά ευεργετικούς για την κοινωνία τρόπους, λόγο για τον οποίο οι εκδηλώσεις του μεγάλου πλήθους, που παρακολουθούσε την παρέλαση, στην εμφάνιση του Αγήματός μας, ήταν έμπρακτη αγάπη, αποδοχή κι εμπιστοσύνη. Αισθήματα που προβάλλονται προς όλες τις Ειδικές Δυνάμεις της Ελλάδας κι εκδηλώθηκαν αυθόρμητα, με ένα έντονο, ειλικρινές και παρατεταμένο χειροκρότημα και φωνές ενθάρρυνσης και επιβράβευσης. Όλοι αυτοί οι απλοί και καθημερινοί άνθρωποι, καταλαβαίνουν ενστικτωδώς το μεγαλείο της συλλογικότητας, της υπέρβασης του εγώ και της ανιδιοτελούς προσφοράς και «θυσίας», αυτά που πραγματώνει και συμβολίζει με την παρουσία του κάθε Άγημα Ελλήνων, όπου κι αν παρουσιάζεται κι όπου κι αν ενεργεί. Η αποδοχή αυτή υπήρξε η μεγαλύτερη βράβευση προς όλους μας, για το ότι αφήσαμε την οικογένεια και άλλους φίλους ή ασχολίες για να αποτελέσουμε εμείς ένα δυνατό μήνυμα ενότητας και δράσης προς ένα σημαντικό σκοπό.

Επιστρέφοντας από την παρέλαση μεταφέρθηκα αυτόματα στο παράλληλο σύμπαν την εθνικής μιζέριας, της μειοδοσίας, του κομπλεξισμού και της εξυπηρέτησης ξένων πάντα συμφερόντων, που με συνέπεια πολεμούν ό,τι εθνικό, ό,τι μπορεί να κρατά ένα λαό ενωμένο. Άκουσα τα όσα δηλητηριώδη για την εθνική ομοψυχία, έφτυσε προς όλους μας, ο Νίκος Δήμου. Είναι αλήθεια ότι δεν άφησε κανέναν παραπονούμενο… Η επανάσταση ήταν αποτυχημένη, γιατί με τα σημερινά δεδομένα της ασφάλειας, που μας παρέχει η θυσία ΕΚΕΙΝΩΝ, έκρινε ο κύριος Δήμου, ότι δεν απέφερε τους καρπούς που εκείνος προσδοκούσε. Οι Έλληνες ήταν διχασμένοι και πολεμούσαν μεταξύ τους! Η Εκκλησία δεν συμπαραστάθηκε στους επαναστάτες, η επανάσταση δεν ξεκίνησε την 25η Μαρτίου κι ο Παλαιών Πατρών Γερμανός έβριζε τον Παπαφλέσσα, ενώ οι επαναστάτες έκαναν μεγάλα εγκλήματα κατά των Τούρκων και των Εβραίων … στην Τριπολιτσά!!! Οποία υποκρισία!

Σκέφτηκα αυτόματα τι εξυπηρετεί μία τέτοια επιστημονικοφανής δημόσια προσέγγιση την ημέρα της εθνικής επετείου. Είναι προφανές ότι ομιλεί ένα άτομο, που δεν διαπνέεται από τις ίδιες αρχές περί φιλοπατρίας, αλλά από μία ομιχλώδη αίσθηση διεθνισμού και μάλιστα στρεβλή και ανισοβαρή, όπου κάθε αγώνας και θυσία ξένων, είναι άξια θαυμασμού, πλην όμως οι αντίστοιχες θυσίες των Ελλήνων, βαφτίζονται εγκλήματα! Αναρωτιέμαι πώς θα γινόταν απελευθέρωση χωρίς σκοτωμούς και θανάτους. Ασφαλώς υπήρξαν εγκλήματα, από έναν βασανισμένο λαό, που διψούσε για λευτεριά, εναντίον των βασανιστών του. Αν οι τότε επαναστάτες ήταν «Δήμου» θα είμαστε ακόμη γιουσουφάκια. Και ναι οι Έλληνες φαγώθηκαν και μεταξύ τους, ακόμη και μέσα στον πόλεμο, γιατί υπήρχαν πάντα άνθρωποι σαν το Δήμου, που δεν έβλεπαν και τότε το κοινό καλό και κοίταζαν πρώτα απ’ όλα το άτομό τους και για να το εξασφαλίσουν, έθαλπαν τα συμφέροντα ξένων δυνάμεων και πολλοί ακόμη και του δυνάστη. Γνωστό σενάριο στην Ελληνική ιστορία. Και κύριε Δήμου δεν μας ενδιαφέρει αν ο Όθωνας όρισε ως ημέρα εθνικού εορτασμού την 25η Μαρτίου, γιατί αυτή σίγουρα άρχισε λίγο πριν, θέριεψε και οδήγησε στη λευτεριά, που εσείς δεν έχετε το ανάστημα να σεβαστείτε, όντας απόβλητος στη συνείδηση του λαού των Ελλήνων. Κι η ταύτιση της εθνικής μας εξέγερσης με μία εξαιρετικά συμβολική για την Ορθοδοξία εορτή, του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, που αποτελεί προμήνυμα χαράς και λύτρωσης όλων των ανθρώπων, αποτελεί έναν αρκετό λόγο οι Έλληνες να επιλέγουν αυτήν την ημέρα κοινού εορτασμού. Κατανοώ ότι δεν αισθάνεστε υπερήφανος ως Έλλην ούτε πιστός ως Ορθόδοξος. Σεβαστό. Κρατείστε την αρρώστια και το δηλητήριο εντός σας όμως.

Όταν ο λαός διψά σαν τον κάμπο την άνοιξη , για μία βροχή αρετής, εθνική ομοψυχίας, ενότητας και ουσιαστικού σκοπού, τον οποίο να τον εκφράζουν άτομα με ειλικρίνεια και συνεπή βίο, είναι κρίμα ο διάλογος να στρέφεται προς το άτομό σας και να αναλωνόμαστε στο να αναλύουμε την ιστορική σας μυωπία, τον εσωτερικό σας διχασμό, την εθνική σας αναπηρία και το ψυχικό κενό, που εκφράστηκαν από μία πένα, που δεν εκφράζει καμμία αγάπη, για κανέναν και για τίποτα, αλλά στάζει δηλητήριο.

Οι άρρωστες ιδέες, οι κουλτουριάρικες δήθεν αναθεωρήσεις της ιστορίας, οι θολές προωθήσεις των συμφερόντων των αφεντικών της νεοταξικής α-εθνικής υπερκοινωνίας, των μαζανθρώπων, που με συνέπεια προωθείτε, δεν αποτελεί την ζωογόνο βροχή, που έχει σήμερα ανάγκη περισσότερο από ποτέ ο Έλληνας. Αυτά που εκφράσατε, αποτελούν ΟΞΙΝΗ ΒΡΟΧΗ, όχι για να ξεδιψάσετε τον κάμπο, αλλά για να κάψετε τα φυτά, να μην παράγουν καρπό και ανούσια να μαραζώσουν, φεύγοντας απ’ τη ζωή χωρίς σκοπό κι έργο.

Δεν μας χρειάζεστε λοιπόν καθόλου και για το λόγο αυτό ο λαός, όλους τους τύπους σαν κι εσάς, τους διάττοντες αστέρες του εθνομηδενισμού, τους εργολάβους της κοινωνικής μηχανικής κι απονεύρωσης, σας έχει εμέσει.

Σας τοποθετούμε λοιπόν στο συρτάρι της λήθης και αναρτούμε την εικόνα της ενότητας και της χαράς. Φέρνουμε στη μνήμη τη μεγάλη αγκαλιά του λαού με τα παλληκάρια του, στους δρόμους της Ελλάδας, μέσα σε μία πλημμυρίδα Ελληνικού πνεύματος και πολιτισμού, που η καταρρέουσα πολιτική ελίτ, λόγω της περιρρέουσας πολιτικής κατάστασης, από φόβο πολεμά. Διατηρούμε στις ψυχές μας την αίσθηση μιας μοναδικής ομοψυχίας, που δημιουργείται σε κάθε εθνική εορτή, που ανεβάζει τις ψυχές μας σε επίπεδα συνειδητότητας και συντηρεί την ελπίδα ότι έχουμε παρόν και μέλλον, ως λαός και πολλά σπουδαία να πραγματώσουμε . Όλοι οι ομονοούντες μαζί!

άρθρο του κ. Κυριάκου Κόκκινου
Δικηγόρου – Αντιπροέδρου του Συνδέσμου Ελλήνων Βατραχανθρώπων
Μέλους Εκτελεστικής Γραμματείας του ΚΙ.Ε.ΣΥ

Δεύθυνση

Κάνιγγος 23, 6ος όροφος

Τηλ: 210 38 22 243
Fax: 210-3822224
Κιν: 6972 26 84 14
Email: Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.
Web: www.kiesy.gr